René en Erwin creëerden samen een prachtige, natuurlijke tuin die mens, dier en plant voedt. Je loopt er langs bloeiende borders, door een experimenteel voedselbos en via een windscherm van bomen en struiken naar een uitgestrekt weidelandschap van knotwilgen en ratelpopulieren. Het hele artikel lees je in Buitenleven 2020/6.

Een tuin in balans

Erwin ervaart tuinieren als een proces dat altijd in beweging is. “Je kunt van tevoren niet precies bedenken hoe een tuin eruit gaat zien. We proberen te kijken wat het beste is voor de planten en de omgeving. Groeien ze goed, ontstaan er geen kale plekken in de tuin en komen er voldoende insecten op de planten af? Doet een plant het niet, dan accepteren we dat en vervangen die voor iets anders.” In de kas kweekt hij vooral vaste planten, die hij uitprobeert in de proefborder. Zelfs de verticale ruimte in de tuin wordt benut. Tegen de muren groeit fruit of een klimmer.

René (foto) en Erwin plukken de hele zomer fruit, zoals Japanse wijnbes, jostabessen, kruisbessen en nashi­peren. Foto: Sietske de Vries

Ruimte geven en hergebruiken

“In een gezonde tuin is alles met elkaar in balans. Het evenwicht is precair. En daar handelen we naar”, zegt Erwin. Ze gebruiken geen gifspuit of mollenklem in hun tuin. “Daar komen problemen van. We grijpen wel in. We snoeien, we maaien, we wieden, we planten, we rooien. Het blijft wel een tuin.” Van het snoeiafval maken de heren paden, compost en takkenwallen. Alles heeft waarde en wordt gebruikt. “Ruimte geven aan flora en fauna, wat is er mooier dan dat?”

“Door het creëren van een gevarieerde border van vaste planten en siergrassen ontstond er een feest van vorm, kleur en geur”, aldus Erwin. Foto: Sietske de Vries

Zo hergebruik je je tuinafval

Volgens Erwin kun je alles wat tijdens het snoeien en wieden vrijkomt, hergebruiken. Zo kun je een takkenwal maken, net als zij maakten langs de bomenrij. “Het ziet er mooi uit, dieren vinden er beschutting en het is praktisch, want je kunt je takkenafval meteen kwijt.” Je kunt ook gewoon alles laten liggen, na het wieden. Het vergaat vanzelf weer en zo wordt het compost voor de planten die er nog staan. Gras en spul dat nog kan zaaien, gaat bij de heren op lange hopen langs het bos en de knotwilgen. “In deze hopen verschansen zich padden en egels. Bijen en hommels zoeken er naar holletjes om hun eitjes te leggen.”

Meer over de Tuinen van Eeninge?

Lees het hele verhaal en bekijk alle foto’s in Buitenleven 2020/6. De editie ligt tot en met 30 juli 2020 in de winkel. Je kunt hem ook online bestellen, dat doe je via onze webshop.

Wil je zelf beginnen met composteren? Dat kan op verschillende manieren. Wat dacht je van de Bokashi methode?

Review deze post